KISHA E UNIFIKIMIT
Postuar tek: MashtruesitE kemi vënë Kishën e Unifikimit midis kulteve perëndimore edhe pse ajo ka veçantitë e kulteve lindore dhe të Epokës së Re. Arsyeja jonë për këtë është pretendimi i saj për të qenë Kisha e Vërtetë e krishterë. Bibla dhe Jezu Krishti luajnë role qendrore në teologjinë e saj ndërsa kultet lindore dhe Epoka e Re mohojnë këtë tipar.
Historia
Themeluesi dhe udhëheqësi i Kishës së Unifikimit është Sun Mjung Mun që pati lindur në Korenë e Veriut me 6 janar 1920. Familja e tij u kthye në krishterim kur ai ishte dhjetë vjeç duke u bërë kështu anëtarë të Kishës Presbiteriane. Në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç i riu Mun përjetoi një vizion gjatë një lutjeje në anën e mali korean. Muni pretendon se Jezu Krishti iu shfaq atij dhe e këshilloi të çonte deri në fund detyrën, të cilën Krishti nuk kishte mundur ta plotësonte.
Jezusi i tha Munit se ai ishte i vetmi që do të mund ta bënte atë. Pas shumë kërkesash të përsëritura të Jezusit, Muni më në fund pranoi thirrjen. Muni kaloi disa vite të jetës së vet duke u përgatitur për betejën e madhe shpirtërore që i qëndronte përpara. Vitet ndërmjet përvojës së ‘shndërrimit’ të tij dhe ardhjes së tij në Amerikë janë mbushur plot debate. Për dokumentacion të atyre viteve të ndërmjetme ne rekomandojmë “Muni nuk është Biri” prej James Bjornsh (Minneapolis: Dimension Books, Bethany House Press, 1976)
Muni vjen në Amerikë
Pas arritjes së suksesit në fushën e besimit të vet të ri në lindjen e Largët e sidomos në Korenë e Jugut, Muni erdhi në Amerikë aty nga fundi i vitit 1971 dhe kulti i tij nisi lulëzimin. Sot ata pretendojnë të kenë dy milionë anëtarë në të gjithë botën.
Pretendimet e Sun Miung Munit
Sun Miung Mun e ka bërë të qartë se ai beson të jetë Mesia i kohës së tij. Për këtë ai është vënë në qendër të polemikave ndërmjet konservatorëve dhe të krishterëve ungjillorë për shkak të pretendimit se Ardhja e Dytë e Krishtit do të ndodhte në Kore ndërmjet viteve 1917 dhe 1930. Data e lindjes së tij, 6 janar 1920, bie në mënyrë krejt të volitshme ndërmjet tyre. Muni rrallë bënte deklarata publike se ishte Mesia. Në një konferencë të mbajtur prej Kishës së Unifikuar në San Francisko, Kaliforni, Sun Miung Mun shkoi larg duke thënë se Ai ishte Mesia.
Sipas një raporti të Shërbimit Ungjillor të Lajmeve Muni tha se bota duhet të gjente ‘prindin e saj të vërtetë’ që të çlironte veten prej sundimit të Djallit. “Ky person është Mesia” — deklaroi ai. — “Për të ndihmuar pikërisht përmbushjen e këtij qëllimi, unë jam thirrur prej Zotit … që të jetojme zemrën e prindit të vërtetë e të dua të gjitha racat dhe të gjitha ngjyrave në botë.” (Revista Ungjillore Pentekostale, 9 dhjetor 1990, fq. 28)
Pasuesit e Sun Miung Munit kanë pohuar me kohë se ai është Mesia i tyre:
Imzoti Mun është Mesi, Zot i Ardhjes së Dytë. Sikur vetëm rënien e njeriut të kuptonin, ata do të mund të pranonin se Ati është Mesi. Imzoti Mun e kuptoi këtë. Dhe njeriu që e kuptoi këtë duhet të jetë pa mëkat. E atëherë ai është i merituar për të qenë Mesi.” (Dr. Sudo, Doracaku Njëqind e njëzet ditor i Përgatitjes, Kisha e Unifikimit, 1975, fq. 160, 222, 400)
Muni, gjithashtu ka thënë: “As hebrenjtë e kohëve të shkuara, as shenjtërit dhe as njerëzit e shenjtëruar si Krishti e Konfuci nuk na e kanë kaluar ne.” (Mësuesi flet, 11 mars 1973, fq. 3) Dhe në ndodhtë që mësimet e Munit të bien ndesh me krishterimin, ai do të pretendojë se ishte Jezusi që na i zbuloi ata para tyre.
“Ju do të donit të më pyesnit përsëri ‘E me ç’të drejtë i gjykoni ju këto gjëra?’ Dhe unë ju përgjigjem se fola me Jezusin përbrenda botës shpirtërore. Unë fola dhe me Gjon Pagëzorin. Ky është autoriteti im. Nëse ju nuk vendosni të gjykoni këtë çast se fjalët e mia janë të vërteta, fare mirë do t’i kuptoni në rrjedhën e kohës. Këto janë të vërteta të fshehura që unë i paraqes para jush si zbulesë të re. Ju më keni dëgjuar të flas për Biblën. Atëherë, nëse e besoni Biblën, duhet të besoni dhe atë që unë po ju them.” (Imzoti Mun, Krishterimi në Krizë, fq. 98)
Ashtu si gjithë udhëheqësit e kulteve, Muni pretendon dijet ë veçantë: “Ne jemi i vetmi popull që kuptojmë me të vërtetë zemrën e Krishtit, shpresën e Krishtit.” (Imzoti Mun, “Rruga e Botës” fq. 20) Para pasuesve të tij nuk ka asnjë pyetje rreth kësaj; Muni është Mesia. Ai është parë plot nderim, në formën shpirtërore prej besimtarëve të vet, kur ata mbyllin lutjet e tyre në emrin e “Prindërve të vërtetë”. Muni ka deklaruar: “Perëndia që po e flak krishterimin tutje dhe po vendos tani një fe të re dhe kjo fe e re është Kisha e Unifikimit … Me këmbën tonë të djathtë ne shkelim mbi krishterimin dhe e nënshtrojmë krishterimin.” (Mësuesi flet, Fjala në Paris, 2 prill 1972, fq. 3, 5)
Analiza biblike e vegimit të Munit
Vegimet janë gjetur në Bibël si njera prej ‘shumë mënyrave’ që ka folur Zoti ‘shumë kohë më parë me etërit dhe profetët’ (Hebrenjve 1,1) Ne nuk e mohojmë këtë. Por është rrezik, megjithatë të pranosh një vegim si të jetë prej Perëndisë pa e provuar atë kundrejt kriterit të qendrueshëm të Fjalës së shkruar. Në Dhiatën e Vjetër vegimet i ishin nënshtruar provës së Shkrimit të Shenjtë. (Besëlidhja e Ripërtërirë 13,1-4)
Te Jeremia 23,16 Zoti qorton ashpër ata që thonë se kanë pasur një vegim dhe që japin njoftime a mesazhe të gënjeshtërta. ‘Ata ju parashtrojnë vegimet e zemrës së tyre dhe jo atë që del nga goja e Zotit.” Ne mund të kuptojmë nga kjo se Zoti vë gjithmonë një kusht për ata që pretendojnë të kenë ëndrra ose vegime. Sun Miung ka dështuar në provën e Shkrimit të Shenjtë sepse vegimi i tij për Jezusin është në kundërshtim me atë çfarë Jezusi tha në Dhiatën e Re.
Burimi i autoritetit
Në Kishën e Unifikimit shkrimet dhe mësimet e Munit marrin përparësi mbi Biblën:
Mund të jetë e papëlqyer për besimtarët, veçanërisht për të krishterët të mësojnë se një shprehje e re e së vërtetës mund të na shfaqet. Ata besojnë se Bibla që ne tashme e kemi, është e përsosur dhe absolute në vetvete. (Parimet hyjnore, botimi i dytë 1973, fq. 9)
Më tej Muni deklaronte: “Fjalët e Dhiatës së Re të Jezusit dhe Shpirti i Shenjtë do ta hupasin dritën e tyre.” (Kjo) do të thotë se periudha e misionit të tyre ka kaluar me ardhjen e kohës së re. (Parimet Hyjnore, fq. 118) Vepra themelore që përmban zbulesat e supozuara të Munit është titulluar Parimi Hyjnor.
Kisha e Unifikimit e përdor Biblën në të gjitha shkrimet e tyre sikur të jetë predikimi i Munit (i njohur si Mësuesi që flet) ose dhe si njeri prej librave të tyre. Në njerin prej praktikave të Munit, ai na zbulon planin e vet për ta larguar dhe përjashtuar përfundimisht Biblën posa ajo t’i shërbejë qëllimit të tij. ‘Derisa misioni ynë me Kishën e krishterë përfundon, ne lypset të citojmë Biblën dhe ta përdoriom atë për të shpjeguar Parimin Hyjnor. Pasi pranuam trashëgiminë e Kishës së krishterë, ne do të jemi të lirë të mësojmë pa Biblën.” (Mësuesi flet, prill 1967, nr 7, fq. 1)
Parimi hyjnor
Për anëtarët e Kishës së Unfikimit, Parimi hyjnor është vepra themelore e mirëfilltë që zëvendëson madje dhe Biblën. Parimi hyjnor është i njohur si ‘Dhiata e Plotë’ sepse përmban të vërtetën e tanishme për këtë kohë, e cila deri tani kurrë nuk është zbuluar. Në fakt vepra nuk është shkruar nga vetë Muni; ajo përmban mësimet e tij përkthyer në anglisht prej studimeve të tij.
Parimi hyjnor është riinterpretimi i plotë i Biblës me anën e filozofisë së taoizmit. Çdo gjë sipas kësaj teorie ka jangun (jang)[1] dhe jinin (jin) si themelet e veta (pozitive dhe negative, mashkullore dhe femërore). Ky dualizëm në univers nis me Perëndinë dhe depërton dhe filtrohet nëpërmjet krijimit. Çdo gjë që bën Perëndia është parë si ‘lëshime të dyanshme’ me anën e jan-it dhe jen-it. Kështu, brenda natyrës së Zotit gjendet një dhënie dhe marrie harmonike me tiparet e veta negative dhe pozitive. (Ati dhe Shpirti i Shenjtë) Edhe Krijimi, gjithashtu, është një lidhje ‘me lëshime të dyanshme’ me Zotin dhe me të gjitha sendet e krijuara. Kur Krijimi qëndron jashtë harmonisë, atëherë nuk ekziston as edhe një lidhje ‘me lëshime të dyanshme’ me Zotin. Nuk ekziston, gjithashtu as edhe lëshime të dyanshme’ harmonike me objektet e tjera të Krijimit. Kjo është edhe ajo që Ligji Hyjnor quan problem të botës sonë të korruptuar. Misioni i kësaj lidhjeje është të rivendosë dualizimin harmonik të Zotit me Krijimin.
Një problem i rëndësishëm në këtë sistem, para se ta analizojmë me Biblën është koncepti i tyre për Zotin bën që Zoti të qëndrojë në mundësinë e mospërsosjes. Ai nuk është plotësisht i përkryer derisa i gjithë Krijimi të mos jetë kthyer i tëri në harmoni me të dhe me Vetveten. Edhe pse një pjesë e literaturës së Unifikimit pasqyron pikëpamjen e tyre se Zoti ka ‘intelekt të përkryer, ndjenjë dhe vullnet’ (Pohimi Seminarist i Unifikimit, 14 tetor 1976) megjithatë Z. Mun thotë se Zoti e do krijimin për vetëplotësimin e Tij. (Përvijim i ligjit, Niveli 4, fq. 22) Sipas Munit, Zoti kërkon të jetë ‘i shpëtuar’ dhe se ai nuk mund të realizojë këtë dashuri pa njeriun.
Ekzistojnë për shkak të Kozmosit apo të Zotit? Po si mund ta shpëtoni ju Zotin nëse Ai është i gjithëdijshëm, i tërëfuqishëm, i pandryshueshëm dhe i pashoq? Është për shkak të dashurisë që Zoti nuk realizon pa ju ajo që ju mundëson ju ta shpëtoni Atë. Zoti nuk mund të bëjë dashuri vetëm me vetveten, sepse Ai ka nevojë për një objekt. Ai ka nevojë për ju. (Mësuesi flet, 1 maj, 1978, fq. 1)
Duke mohuar sovranitetin e plotë të Zotit, Muni thotë:
Po se e njihni Zotin shumë mirë ju thoni: “Zot, ju jeni i plotfuqishëm, i gjithëdijshëm, por s’ka aspak rëndësi sa i madh jeni, Ju keni nevojë për mua, sepse pa objektin tuaj, ju nuk mund të jeni subjekt (të jepni dhe të merrni). Unë jem shok (partner) i Juaj dhe pa mua Ju nuk bëheni i përsosur” … Kur Zoti është i goditur prej dashurisë suaj të vërtetë, ai bëhet i plotëfuqishëm … Gjendja e të qenit të Zotit vetëm, pa njeriun është e pakonceptueshme. Subjekti dhe objekti nuk mund të ekzistojnë pa njeri tjetrin. Po qe se njeriu nuk do të ekzistonte, atëherë dhe Zoti do të zhdukej. (Mësuesi flet, 27 maj 1977, fq. 6)
Analiza biblike e Parimit hyjnor
Libri Parimi Hyjnor e interpreton Zotin dhe Biblën nëpërmjet lidhjes së lëshimere të dyanshme të Taoizmit. Biblikisht Z. Mun i ka udhëhequr pasuesit e vet gabim, pas një Zoti tjetër (Besëlidhja e Ripërtërirë 13,1-4). Gjëja e parë për të cilën ne do të donim të bënim një vërejtje ndaj Zotit dualist të Munit është se si Zoti i Izraelit është i përjetshëm dhe i pandryshueshëm. (Besëlidhja e Ripërtërirë 33,27; Psalm 90,2, Malahi 3,6; Veprat 17,25; Jakovi 1,17) Derisa Zoti i vërtetë është i pandryshueshëm, Ai nuk ka nevojë për një njeri tjetër për vetëplotësim. Nëse Zoti do të kishte nevojë për vetëplotësim, atëherë ai do të ishte i ndryshueshëm. Zoti është i përkryer, sipas Biblës, dhe nuk i mungon kurrgjë. Muni thotë përsëri se Ai do të mund të ishte i ndryshueshëm, dhe kjo është në kundërshtim me Shkrimin e Shenjtë. Zoti i Z. Mun nuk është i përsosur, sepse ai kërkon që njeriu ta ruajë atë nga zhdukja.
Pohimet e Munit janë krejt në kundërshtim me Biblën. Shkrimet e Shenjta dëshmojnë se Fjala e Zotit nuk do të zhduket, por ajo mbetet e përjetshme. “Thahet bari e bie lulja: kurse Fjala e Zotit qëndron për amshim.” (Jeshaja 40,8). Jezusi tha: “Qielli dhe toka do të kalojnë, por fjalët e mia nuk do të kalojnë.” (Mateu 24,35) Ideja se fjalët e Jezusit do të hupasin në një farë mënyre dritën e tyre, është krejtësisht e huaj për mësimet e Biblës. Për më tepër, Bibla dëshmon dënimin më të rreptë për ata që do të shtonin mbi atë çfarë është zbuluar para nesh Shkrimet e Shenjta. ‘Mos u shto asgjë fjalëve të tij, që të të mos qortojë dhe të dalësh gënjeshtar.’ (Fjalët e urta 30,6).
Përveç kësaj, Shkrimet e bëjnë të qartë se besimi është ‘transmetuar njëherë dhe përgjithmonë shenjtorëve.’ (Juda 3). Çfarëdo e ashtuquajtur zbulesë që kundërshton atë çfarë ishte zbuluar më parë, është fajtore për t’iu bashkëngjitur fjalës së Zotit dhe do të jetë (përherë) e flakur tutje. Ligji Hyjnor i përket kësaj kategorie.
Doktrina e unifikimit
Është e vështirë për Munin të përligjë interpretimin e vet dualist, kur ajo kundërshton shumë pjesë të Biblës.
Zoti në teologjinë e unifikimit
Z. Mun godet drejtpërdrejt doktrinën biblike të Trinisë, që përfaqëson një Zot në tre persona të shquar. Sipas Munit ekzistojnë disa ‘trini’ dhe se trinia e Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë nisi diku aty pas kryqëzimit të Krishtit. Ai do të thotë se Trinia i vërtetë fillestar ishte Adami, Eva dhe Zoti. Pas rënies së njeriut, trinia u shndërrua në Adam, Evë dhe Djall.
Muni, gjithashtu, ka një Trini të Ri, që shpejt do të na zbulohet si Zoti, Adami i tretë dhe Eva e Tretë. Adami dhe Eva e Tretë, konsiderohen si prindër të vërtetë dhe nuk janë gjë tjetër veçse Z. dhe Znj. Sun Miung Mun. (Ligji Hyjnor, fq. 218-219) si dhe Përvijimi, Niveli 4, Fq. 98-99) Ky Trini i Ri është quajtur Trinia Shpirtërore e Fizike, porse ndërkohë ithtarët e Munit duhet të ulen dhe të vendosin për një Trini më të pakët, për Trininë e Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë.
Zoti dualist i Munit është përcaktuar si ‘Pozitiviteti dhe negativiteti qenësor i Zotit, janë atributet e karakterit të Tij thelbësor dhe të formës së tij thelbësore. Këtu ne kemi pozitivitetin dhe negativitetin e Zotit, përkatësisht ‘mashkullorsisë’ dhe ‘feminitetit’ të Tij’. (Ligji Hyjnor, fq. 24)
Muni e përshkruan formën e Zotit me fjalë të pazakonta: “shpirtrat e Zotit formojnë emrin kolektiv të Zotit, njerëzit shpirtmirë në anën e tij dhe engjëjt” (po aty, fq. 87) Ai thoshte “Zoti është në formën e njeriut” (mësuesi flet 5:5) dhe “Zoti ose projektoi vlerën e plotë të vetvetes në Veten e tij ose Ai nuk krijoi asgjë.” … Kështu që njeriu është forma e dukshme e Zotit dhe Zoti është forma e padukshme e njeriut. Subjekti dhe objekti janë një në thelb. “Zoti dhe njeriu janë një. Njeriu është trupëzimi i Zotit” (Shpresa e re, fq. 5)
Jezu Krishti në teologjinë e unifikimit
Muni ka një pikëpamje aspak biblike për personin e Jezu Krishtit duke mohuar shenjtërinë e veçantë të Jezusit:
Është e qartë se Jezusi është Zoti vetë. (ligji Hyjnor, fq. 258)
Por pas kryqëzimit, krishterimi e bëri Jezusin Zot. Ja përse hendeku midis Zotit dhe njeriut kurrë nuk ka qenë kapërcyer. Jezusi është një njeri, në të cilin Zoti është trupëzuar, por ai nuk është Zoti vetë” (Shpresa e Re, fq. 12-13)
Muni u tregoi pasuesve të tij se ata jo vetëm që mund të krahasohen me Jezusin, por edhe mund t’ia kalojnë Atij. ‘Ju mund ta krahasoni veten tuaj me Jezu Krishtin dhe të ndjeni se mund të bëheni më të mëdhenj se Jezusi vetë.” (Mësuesi flet, 30 qershor 1974, fq. 4) Jezusi sipas Munit, ishte një dështim. “Abrahami ishte ati i fesë, Moisiu ishte një njeri i besimit, Jezusi ishte Biri i Njeriut që provoi të përmbushë detyrën me çmimin e jetës së tij.” E ata mbesin, në një farë mënyre me dështime.” (Mësuesi flet, 31 mars 1973, fq. 1) Vullneti i Zotit ishte dështim në misionin e Jezusit. ‘Kur ky vullnet mbeti përsëri dështim, kjo për shkak të mosbesimit të njerëzve.’ (Ligji Hyjnor, fq. 194)
Vdekja dhe ringjallja e Krishtit
Imzoti Mun mohon pushtetin e kryqit. ‘Ne si rrjedhim, duhet të kuptojmë se Jezusi nuk erdhi të vdesë në kryq” (Ligji Hyjnor, fq. 144) Shkrimet e Shenjta na mësojnë se “Perëndia e ka pajtuar botën me veten nëpërmjet Krishtit” (2 Kor. 5,19) Mirëpo Muni deklaron: “Trupi i Jezusit ishte pushtuar prej djallit nëpërmjet kryqit” (Ligji Hyjnor, fq. 148)
Ai kryekëput mohon shpëtimin me anën e vdekjes pajtuese të Krishtit:
Ne duhet të kuptojmë se nëpërmjet kryqëzimit në kryq Zoti dhe Jezusi humbën gjithçka … Nuk pati asnjë shpërblesë; nuk pati asnjë shpëtim dhe as edhe një fillim të krishterimit. Kështu atje në kryq, shpëtimi nuk u dha. (Rruga e Botës, fq. 13)
Muni e shpirtëzon ringjalljen trupore të Krishtit. “Jezusi pas ringjalljes nuk ishte ai që pati jetuar me dishepujt e vet përpara kryqëzimit. Ai nuk ishte më një njeri i vështruar prej syve fizikë, sepse ai u bë krijesë e tejkalueshme në kohë dhe hapësirë.” (Ligji Hyjnor, fq. 360)
Rënia e njeriut dhe Adami i ri
Sipas Ligjit Hyjnor, deri tani askush nuk e ka kuptuar saktësisht Zanafillën për shkak të rënies së njeriut. Ligji Hyjnor mëson se ishin dy rënie në mëkat (dualizmi), njera fizike dhe tjetra shpirtërore. Për më tepër, që të dyja rëniet ishin seksuale në thelb. Eva, thuhej se kishte një lidhje të palejuar seksuale me Luçiferin duke shkaktuar kështu rënien shpirtërore. Pas kësaj, marrëdhënia seksuale e saj me Adamin e paformuar shpirtërisht çoi në rënien fizike. (Ligji Hyjnor, fq. 72)
Derisa ekziston një dukuri e dyfishtë e rënies, ekziston edhe nevoja e të ekzistuarit të një vështrimi të dyfishtë të shlyerjes, domosdoshmërisht që të dyja, shpëtim fizik dhe shpirtëror. Jezusi formon Adamin e Dytë dhe Shpirti i Shenjtë Evën e Dytë. Jezusi duhej të gjente nusen e përkryer, të martohej me të dhe të lindte pasardhësit e pamëkatë, rrjedhimisht duke krijuar një racë njerëzore pa mëkat dhe duke e shpëtuar njeriun në mënyrë të dyfishtë — fizikisht dhe shpirtërisht. Gjon Pagëzori humbi besimin dhe dështoi të pastronte rrugën për Jezusin. Kjo shkaktoi që populli çifut të braktiste Jezusin dhe ta kryqëzonte atë.
Kryqëzimi nuk ishte dëshira dhe vullneti i parë i Zotit derisa e shpëtoi njerëzimin pjesërisht, (vetëm në mënyrë shpirtërore). Një plan i ri duhet ndërmarrë me Adamin dhe Evën e tretë të shpëtohet njerëzimi fizikisht dhe të prodhohen pasardhësit e pamëkatë. Muni mëson se Jezusi nuk predikoi për ardhjen e tij të dytë, por për ardhjen e një ‘Zoti’ tjetër që sigurisht do të jetë Adami i Tretë. ‘Jezusi premtoi që Zoti do të vinte të përmbushte vullnetin pa dështim” (Ligji Hyjnor, fq. 196)
Shpirti i Shenjtë në teologjinë e unifikimit
Muni thotë se Shpirti i Shenjtë është aspekti femëror i Zotit. “Ka shumë njerëz që thonë se Shpirti i Shenjtë është Shpirt femëror, kjo ngaqë ai vinte nga si Mëmë e Vërtetë, duke më thënë si Evë e Dytë.” (po aty, fq. 215) Kjo Evë e Dytë e përkohshme do të zhduket kur trinia e re të jetë vendosur dhe kur Shpirti i Shenjtë të jetë zëvendësuar me Znj. Mun, Evën e Tretë.” (Për-vijimi, Niveli 4, fq. 99)
Shpëtimi në teologjinë e unifikimit
Rënia e dyfishtë e njeriut kërkon një shpëtim të dyfishtë. “Nëse Jezusi nuk do të ishte kryqëzuar, çfarë do të ndodhte atëherë? Ai duhej të kishte përmbushur parapërgatitjen e shpëtimit në të dyja aspektet: shpirtërisht dhe fizikish.” (Ligji Hyjnor, fq. 147) Më tej Muni shtjellon: “Shpëtimi i Zotit për njeriun është thjeshtazi për ta kthyer njeriun në gjendjen e tij fillestare të së mirës … Kështu që shpëtimi është i njejtë me ripërtëritjen. Zoti do ta kthejë Mbretërinë e Ferrit në Mbretërinë e Parajsës.” (E ardhmja e Re, fq. 77)
Analiza biblike e teologjisë së unifikimit
Bibla nuk i drejtohet çdo doktrine të keqe të njeriut në mënyrë të veçantë. Çdo mësim i gënjeshtërt është hedhur poshtë prej Fjalës së Zotit në mënyrë të përgjithshme, po qe se doktrina nuk radhitet me të vërtetën e tij. Derisa Z. dualist Muni (jang dhe jin) nuk është Trini biblike (Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë), atëherë ne duhet të zgjedhim pikëpamjen biblike për të hedhur poshtë pikëpamjen e Munit. Brenda Fjalës së Zotit ne gjejmë tre Persona të përjetshëm si Zot, Trininë. Zoti dualist i Munit është përgenjështruar nga paraqitja e qartë e Trinisë.
Në rreshtat që pasojnë ne gjejmë vetitë e veçanta të Zotit të zbatuara në mënyrë të barabartë pa asnjë rezervë të tre Personave, te Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë. Që të tre Personat janë të përjetshëm. (Besëlidhja e Ripërtërirë 33,27; Gjoni 1,1-14; Hebrenjve 13,8, Hebrenjve 9,14) Që të tre personat janë të gjithëdijshëm (Psalm 139,1-6; Gjoni 16,30; 1 Kor. 1,24; Jeshaja 40,13) Që të tre Personat janë të gjithëpranishëm (Jeremia 23,24; Mateu 18,20; Psalm 139,7-10)
Duke folur për veprën e Krishtit, shkrimtari i Hebrenjve thotë: “Sepse, me një flijim të vetëm, Ai i bëri të përsosur përgjithnjë ata që shenjtërohen.” (Heb.10,14) Shkrimet provojnë se vepra e Krishtit në kryq është e përplotë, e mjaftueshme për të siguruar shpëtimin e individit. Jezusi kreu gjithçka që ishte e domosdoshme për shpëtimin e plotë të njerëzmit. Ai nuk ishte dështim. Bibla thotë qartë se Jezu Krishti erdhi në këtë botë për qëllimin e veçantë për të vdekur për mëkatet e botës: “Sepse edhe Biri i Njeriut nuk erdhi që t’i shërbejnë, por për të shërbyer dhe për të dhënë jetën e tij si çmim për shpengimin e shumë vetave.” (Mateu 20,28)
Bibla pëshkruan dy ardhjet e një Mesie — Jezusit! Ardhja e parë ishte përmbushur kur Jezusi i Nazaretit pati lindur prej Marisë së virgjër. “Pasi Jezusi lindi në Betlehem të Judesë në kohën e mbretit Herod, disa dijetarë, duke ardhur nga Lindja arritën në Jeruzalem duke thënë: “Ku është mbreti i judenjve, që ka lindur?” (Mateu 2,1-2)
Bibla flet gjithmonë dhe më shumë për Ardhjen e Dytë e të njejtit Krisht, që do të jetë e dukshme, trupore, kthim prej qiellit: “Burra të Galilesë, pse qëndroni dhe shikoni drejt qiellit? Ky Jezus që u mor në qiell nga mesi juaj do të kthehet në të njejtën mënyrë, në të cilën e keni parë të shkojë në qiell.” (Veprat 1,11) dhe “Ja, po vjen me re dhe do ta shohë çdo sy.” (Apokalipsi 1,7) Nuk ka asnjë mësim biblik që Mesia do të lindë për së Dyti fizikisht për të përmbushur një shpëtim trupor të papërfunduar. Jezusi i përmbushi që të dy, si shpëtimin fizik ashtu dhe atë shpirtëror që me ardhjen e tij të parë me veprën e Tij në kryq dhe me ringjalljen e Tij fizike. Ai është i vetmi Shpëtimtar. Nuk ka nevojë fare për një Mesi tjetër derisa Jezusi na dha ‘shpëtimin fizik’ nëpërmjet ringjalljes së tij. (Romakëve 8,23)
“Sepse ashtu siç erdhi vdekja me anë të një njeriu, kështu erdhi dhe ringjallja e të vdekurve me anë të një njeriu. (1 Kor. 15,21-22) Ringjallja jonë e ardhshme është kryesore në ringjalljen trupore. (Gjoni 5,28-29; Filipianëve 3,21; 2 Kor.3,18)
Ajo për të cilët ithtarët e Munit kanë shpresuar, ishin përmbushur prej Jezusit: “Dhe në asnjë tjetër nuk ka shpëtim, sepse nuk ka asnjë emër tjetër nën qiell që u është dhënë njerëzve, me anë të të cilit të shpëtohemi.” (Veprat 4,12) Një Mesi tjetër është jobiblik dhe i panevojshëm.
Përfundimi
Sidoqë Kisha e Unifikimit bën deklarata befasuese për vetveten, faktet flasin ndryshe. Mësimi i Ligjit Hyjnor është në kundërshtim me Biblën në të gjitha çështjet e veta qendrore dhe rrjedhimisht nuk mund të jetë një përmbushje e zbulesës së Zotit. Muni nuk ka letrat kredenciale mesianike dhe duhet konsideruar si profet i rremë, për të cilin Jezusi paralajmëronte: “Ruhuni nga profetët e rremë, të cilët vijnë te ju me rroben e qengjit, por që përbrenda janë ujqër grabitqarë. Ju do t’i njihni ata nga frytet e tyre.” (Mateu 7,15-16)
Këshilla për dëshmitarë
Në kundërshtim me publicitetin e mbrapshtë gjatë viteve 70-të, disa ithtarë të Munit kanë ndërruar pikëpamjet. Nëse një njeri mund të lerë një kult ngaqë sheh kundërshtimet e brendshme në vetvete, kjo do të thotë se ai person po mendon për veten, të paktën nga pika e ndarjes. Kjo ka ndodhur gjatë dhjetëditëshit të fundit me ithtarët e Munit në një numër të madh. Nëse historitë e ‘mendjemëdhenjve’ janë të vërteta ose jo, kjo nuk përcakton dëshminë tonë. Ne besojmë në pushtetin e Shpirtit të Shenjtë për të mbushur mendjen dhe bindur jobesimtarin. (Gjoni 1,8-13) Shumë ithtarë të Munit ishin bindur me argumente nga Zoti nëpërmjet ungjillizimit të tyre siç do të donim të bënin dhe të tjerë. “Më i madh është ai që është me ju se ai që është në botë.” (1 Gjonit 4,4)
Çështja për t’u theksuar kur ndeshemi me një mun është se për çfarë shpresojnë ata që ne kemi përfituar. Ne jemi tërësisht të shpëtuar njëherësh shpirtërisht dhe trupërisht nëpërmjet Jezu Krishtit. Rreshtat për ringjalljen trupore është mirë të përdoren (1 Kor. 15). I njejti Mesi që u ngrit është po ai që do të kthehet. Ata riinterpretojnë çdo rresht që përmend kthimin e Krishtit derisa e konsiderojnë ‘Krishtin’ të jetë një term i mjegullt. Kthehuni te rreshtat që përmendin në mënyrë të veçantë kthimin e Jezusit me emër. Kjo përjashton çdo mundësi të ‘paqartësisë’ (‘mjegullimit’) gjersa Muni nuk e quan veten Jezus. (Gjoni 14,3; Veprat 1,11; Filipianëve 3,20-21; 1 Selanikasve 4,14; Titit 2,13; Apokalipsi 22,20)
1 Jang, në gjuhën kineze do të thotë mashkull, dritë, diellor. Në filozofinë kineze është forca aktive, pozitive mashkullore ose parimi në gjithësi, burimi i dritës dhe i nxehtësisë. Kjo forcë është përherë e kundërt me jinin (jin). Fjala yilin në kinezisht do të thotë femër, natë, hënore. Në filozofinë kineze përfaqëson forcën pasive, negative femërore në ligjin e gjithësisë. (Shën. i Përkth)